วัดพระธาตุดอยคำ

พระธาตุดอยคำนอกจากจะเป็นที่สักการะบูชาของคนท้องถิ่นแล้ว ยังเป็นสัญลักษณ์อีกแห่งหนึ่งของการบินไทยที่ใช้กำหนดพื้นที่ทางสายตา ก่อนที่จะลงจอดที่สนามบิน

วัดนี้เป็นอีกวัดหนึ่งที่มีอายุเก่าแก่กว่า 1,300 ปีซึ่งสันนิษฐานว่าสร้างขึ้นในสมัยพระนางจามเทวีกษัตริย์แห่งหริภุญชัย ในปี พ.ศ. 1230 เดิมวัดนี้ชื่อวัดสุวรรณบรรพตที่ชาวบ้านเรียกว่า "วัดดอยคำ" ในอดีตวัดดอยคำเป็นวัดร้าง ต่อมาเกิดเหตุการณ์กรุแตก ได้มีการค้นพบโบราณวัตถุหลายชิ้น เช่น พระรอดหลวง พระหินทรายปิดทององค์ใหญ่ พระสามหมอ(เนื้อดิน) ซึ่งนำมาประดิษฐานไว้ที่นี่ ผู้คนจึงหลั่งไหลเข้ามาสักการะวัดนี้กันมากขึ้น นอกจากนี้ ยังมีตำนานกล่าวว่า ด้านทิศตะวันตกของเทือกเขาถนนธงชัยเป็นที่ประดิษฐานขององค์พระเจดีย์สำคัญและเก่าแก่คู่บ้านคู่เมืองเชียงใหม่ถึง 2 องค์ด้วยกัน และแต่ละแห่งถูกสถาปนาขึ้นโดยพระมหากษัตริย์ในสมัยหริภุญชัย และล้านนาตามลำดับ ซึ่งหนึ่งในนั้นคือพระธาตุดอยคำที่อยู่บนยอดเขาเล็ก ๆ สูงจากระดับทะเลปานกลางประมาณ 200 เมตร โดยอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของตัวเมืองเชียงใหม่ โดยในปี พ.ศ. 1230 เจ้ามหันตยศและเจ้าอนันตยศ พระโอรสแฝดทั้งสองพระองค์ของพระนางจามเทวีแห่งหริภุญชัยนคร ได้ขึ้นมาก่อเจดีย์ครอบพระสถูปเกศา ตามตำนานที่เล่าว่าเทวดาได้นำพระเกศาธาตุที่พระพุทธเจ้าได้ประทานแก่ปู่แสะและย่าแสะอันเป็นยักษ์สองตนที่อาศัยอยู่บนดอยคำนั่นเอง นอกจากนี้ พระธาตุดอยคำยังถูกกำหนดให้เป็นพื้นที่ทางสายตาก่อนนำเครื่องบินลงจอด ที่สนามบินเชียงใหม่ของการบินไทยอีกด้วย

ที่ตั้ง : ตั้งอยู่บริเวณดอยคำ ด้านหลังอุทยานหลวงราชพฤกษ์ห่างจากตัวเมืองประมาณ 10 กิโลเมตร