วัดสระเกศราชวรมหาวิหาร (ภูเขาทอง)

เดิมชื่อ วัดสะแก เป็นวัดโบราณสมัยกรุงศรีอยุธยา จัดเป็นวัดอารามหลวงชั้นโท ชนิดราชวรมหาวิหาร ตั้งอยู่ในเขตป้อมปราบศัตรูพ่าย เป็นวัดสวยแห่งเกาะรัตนโกสินทร์ ที่มีความวิจิตรงดงาม มีพระเจดีย์ สีทองสูงเด่นเป็นสง่าเหลืองอร่ามอยู่ท่ามใจกลางกรุงเทพมหานคร พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช รัชกาลที่ 1 ทรงโปรดเกล้าฯ ให้ปฏิสังขรณ์และขุดคลองรอบพระอาราม ทรงพระราชทานนามใหม่วา "วัดสระเกศ" แปลว่า ชำระพระเกศา สืบเนื่องเมื่อทำพิธีพระกระยาสนาน (อาบน้ำ) ครั้งเสด็จกรีธาทัพกลับจากกัมพูชามาปราบจลาจลในกรุงธนบุรีและเสด็จขึ้นเถลิงถวัลยราชสมบัติในปี พ.ศ. 2325 อดีตกล่าวกันว่าช่วงสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย รัชกาลที่ 2 เกิดโรคห่า (อหิวาตกโรค) ระบาดหนักในกรุงเทพมหานคร ทรงโปรดให้จัดพิธีขับไล่โรคขึ้น เรียกว่า "พิธีอาพาธพินาศ" ณ พระที่นั่งดุสิตมหาปราสาท เนื่องจากยังไม่มียารักษาและวิธีป้องกัน ชาวบ้านล้มตายหลายหมื่นคน มีแร้งจำนวนมากลงมากัดทึ้งกิน จนให้มีคำพูดติดปากกันว่า "แร้งวัดสระเกศ"

วัดภูเขาทอง เป็นชื่อที่นิยมเรียกวัดสระเกศอีกอย่างหนึ่ง ด้วยมีพระเจดีย์ "ภูเขาทอง" หรือ "บรมบรรพต" สร้างขึ้นสมัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว เพื่อบรรจุพระบรมสารีริกธาตุอันได้รับจากประเทศอินเดียซึ่งขุดจากเนินพระเจดีย์เก่าในเมืองกบิลพัสดุ์ เป็นปูชนียสถานและสัญลักษณ์อยู่คู่วัดสระเกศ อีกทั้งยังถือเป็นสะดือเมือง ในทุก ๆ ปี ช่วงเทศกาลลอยกระทง จะมีงานเฉลิมฉลองเจ็ดวันเจ็ดคืน กลายเป็นประเพณีมนัสการพระบรมสารีริกธาตุสืบต่อมาจนถึงปัจจุบัน อันเป็นพิธีศักดิ์สิทธิ์และเสริมสร้างความเป็นสิริมงคลแก่บ้านเมือง

สิ่งสำคัญและคติแห่งสักการะควรกราบไหว้เสริมสิริมงคล คือ

พระบรมสารีริกธาตุ บรรจุอยู่ชั้นบนสุดของภูเขาทอง

พระอัฏฐารส พระนามเต็มว่า พระอัฏฐารสศรีสุคตทศพลญาณบพิตร อายุ 700 ปี ที่มีความสำคัญองค์หนึ่งในกรุงเทพมหานครและมีความศักดิ์สิทธิ์ยิ่งนัก

หลวงพ่อพระประธาน มีความเด่นด้านเมตตาบารมี กราบไหว้ขอพรควรนั่งสมาธิควบคู่ จะให้พบทางออกของปัญหาที่เรากำลังเผชิญ

หลวงพ่อดำ เป็นพระพุทธรูปที่คู่กับบรมบรรพต (ภูเขาทอง) มาตั้งแต่ต้น

หลวงพ่อโชคดี ผู้ใดได้สักการบูชา ย่อมประสบในสิ่งที่ใจปรารถนาทุกประการ

หลวงพ่อดวงดี มีคติในการสักการะว่า ผู้ใด ได้บูชาสักการะจะมีดวงชะตาที่ดี เป็นที่รักของมิตรสหาย ปลอดภัยจากอุปสรรคนานาประการ และ

ต้นพระศรีมหาโพธิ์ อายุกว่า 200 ปี เป็นหน่อจากต้นที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้ นับเป็นรุ่นที่ 3 เป็นต้น